|
(EN) A tragicomic theatre show.
A shameless ode to desolate puppy-love in all its mundane, absurdist glory. A coming-of-age about patriarchal stereotypes, toxic gender roles and the loneliness of dating. Explicit language, 14+ Creation & execution: Verona Verbakel Coaching: Laurens Krispijn de Boer Dramaturgic advice: Solar Vlaar & Johan Petit Duration: 65 minutes Thanks to: KOORTZZ, Arenberg, CC De Spil Roeselare, Minard, Edinburgh Fringe Festival, Wunderbaum, De Parade & Laurel Thatcher Ulrich 
© Lucinde Wahlen
|
(NL) Een tragikomische theatervoorstelling.
Een schaamteloze ode aan troosteloze kalverliefde in al zijn dagdagelijkse, absurdistische glorie. Een coming-of-age rond patriarchale stereotypes, toxische genderrollen en de eenzaamheid van daten. Expliciete taal, 14+ Creatie & uitvoering: Verona Verbakel Coaching: Laurens Krispijn de Boer Dramaturgisch advies: Solar Vlaar & Johan Petit Duur: 65 minuten Taal: Nederlands Met dank aan: KOORTZZ, Arenberg, CC De Spil Roeselare, Minard, Edinburgh Fringe Festival, Wunderbaum, De Parade & Laurel Thatcher Ulrich De Vlaamse actrice Verona Verbakel (29), eerder al opgevallen in voorstellingen van Wunderbaum, De Warme Winkel, Kopergietery en Romeo Castellucci, presenteert in Well-Behaved Women Seldom Make History een grappige mix van satirische zelfspot en schaamteloze openhartigheid. Ze buit het contrast uit tussen de sociale verwachtingen van haar intellectuele communistische opvoeding en de seksuele verwarring van haar fetisj met watercreaturen en amfibieën. - De Volkskrant - Annette Embrechts
|
This is the dark mirror of the empowering monologue, troubling and unashamed.
- Gareth Vile (The List, The Skinny, etc.)
Wat ik zo fijn vind aan monologen van Verona Verbakel is haar rechttoe-rechtaan stijl, ze neemt geen blad voor de mond, is (zelf)kritisch en combineert dat met het beschrijven van omgevingsfactoren op een erg beeldende, literaire, ja zelfs poëtische manier.
Verbakel doet haar verhaal echter op een te luchtige toon om ze te kunnen lezen als een militant feministisch standpunt. Die luchtigheid is echter bedrieglijk, want het verhaal zit vol dubbele bodems. Wie aandachtig kijkt en luistert merkt dat Verbakel langs haar neus weg toch de vinger op de wonde legt. Dat is de grote kracht van deze voorstelling.
Pzazz - Johan Thielemans
TOUR LIST / SPEELLIJST
2025
2024
2022
TRAILER
Watch the English trailer (Edinburgh Fringe Fest 2022) here
REVIEWS
This is the dark mirror of the empowering monologue, troubling and unashamed.
Gareth Vile (The List, The Skinny, etc.)
Flemish actress Verona Verbakel, previously noticed in performances by Wunderbaum, De Warme Winkel, Kopergietery and Romeo Castellucci, presents a funny mix of satirical self-mockery and shameless candor in Well-Behaved Women Seldom Make History. She exploits the contrast between the social expectations of her intellectual communist upbringing and the sexual confusion of her fetish with aquatic creatures and amphibians.
De Volkskrant - Annette Embrechts
Verbakel tells her story in too light a tone to be read as a militant feminist position.
However, this lightness is deceptive, because the story is full of double meanings.
Anyone who watches and listens attentively will notice that Verbakel puts her finger on the wound.
That is the great strength of this performance.
Pzazz -Johan Thielemans
What I like so much about monologues by Verona Verbakel is her straightforward style, she does not mince her words, is (self) critical and combines this with describing environmental factors in a very visual, literary, even poetic way.
**** - Concertnews - Bert Hertogs
An absurdist and pleasantly crude homage to puppy love.
Wearepublic Utrecht - Daniël Kieft
FULL REVIEWS
Verona Verbakel’s Well-Behaved Women Seldom Make History makes a move away from the generic female monologue by exploring three raw elements of performance – text, movement and speech – against an absence of scenography. In a venue barely transformed from a coffee house, and with no scenery and a light scheme that relied on the natural daylight streaming in from the large windows, Verbakel relates a series of stories, which appear to be autobiographical, about sexual awakenings and misadventures. Having previously been a member of the cast for Ontroerend Goed’s Sirens, a fiercely polemical and emotionally devastating feminist masterpiece, Verbakel’s solo show speaks to a continuation of Sirens’ unashamed resistance to patriarchy. Yet it is subtle, and has its own voice and a more ambiguous intention.
Alone on stage, Verbakel takes advantage of her physicality to generate a character who appears to have been restrained by her personal history. Her gestures never become expansive or melodramatic, but feel contained, as if her very body has been compacted by her sexual experiences. Without using anything as simple as a symbolic gestural vocabulary, her presence and posture tells a tale of oppression and suppression. Then her voice, at times world-weary, then almost naïve and optimistic, detaches her from the darkness of the narratives. Like the recitation of a grand dame recalling her youth, Verbakel’s vocal character is disengaged, passing over acts of male abuse as perfectly acceptable or, perhaps, an amusing routine. Yet the stories themselves are frequently horrific, identifying the casual misogyny, lack of self-awareness and male privilege that makes heteronormative relationships more a pattern of patriarchal power-plays than a mutual, loving journey.
Despite the sophistication of the performance, the affect is immediate and raw: moments of humour are simultaneously moments of horror and Verbakel’s persona remains morally ambiguous, almost disdainful. There is no special pleading, no attempt to position herself as ‘the good victim’. The format recalls stand-up comedy, but stripped of its simpering and pandering to an audience. This is the dark mirror of the empowering monologue, troubling and unashamed.
Gareth Vile (UK)
De veelbelovende acteurs Gavin-Viano Fabri en Verona Verbakel delen hun intieme confrontaties met het Parade-publiek.
De Vlaamse actrice Verona Verbakel (29), eerder al opgevallen in voorstellingen van Wunderbaum, De Warme Winkel, Kopergietery en Romeo Castellucci, presenteert in Well-Behaved Women Seldom Make History een grappige mix van satirische zelfspot en schaamteloze openhartigheid. Ze buit het contrast uit tussen de sociale verwachtingen van haar intellectuele communistische opvoeding en de seksuele verwarring van haar fetisj met watercreaturen en amfibieën.
Haar adoratie voor convexe oogbollen zou ze nog veel meer op de spits mogen drijven. De solo oogt nog een beetje droog. Maar Verbakel heeft wel een vermakelijke verteltoon, die doet denken aan een kruising tussen de Dear-Sugars-podcaststem van Cheryl Strayed en De fabeltjeskrant van Meneer de Uil.
De Volkskrant - Annette Embrechts (NL)