|
(EN) The Ego
“The Ego” is about boundaries. About theirs. About yours. About those of theatre. Shameless, dramatic and vulnerable. “The Ego” investigates communicating about transgressive behaviour. Because it’s about being believed. Judith Godrèche: “Vous savez, pour se croire faut-il être cru.”. “The Ego” rocks in and out of credibility. What is real? What do you believe? “The Ego” is a performance about watching and being watched, in which Anemone and Verona investigate the extent to which internalized misogyny, transgressive behaviour and #metoo are part of their professional and personal lives; and –without victim blaming- to what extent they are responsible for this. A game about boundaries, shame and intimacy. Acting & co-creation: Anemone Valcke & Verona Verbakel Concept: Verona Verbakel Director: Karolien De Bleser Dramaturgy: Daan Borloo Technician: Bert Toulet & Solar Vlaar Image: Alexandra Colmenares Corso Co-production: Theater Aan Zee, KVS & CC De Steiger Menen Thanks to: Theater Aan Zee, Staging Access, Meldpunt Grensoverschrijdend Gedrag, KOORTZZ, vzw Het Kartel, Amsterdam Fringe Festival, De Grote Post, Charlotte De Bruyne, Wine Dierickx, Yorrith De Bakker & Fee Roels. |
(NL) Het Ego
“Het Ego” gaat over grenzen. Over die van hen. Over die van u. Over die van het theater. Schaamteloos, dramatisch en kwetsbaar. “Het Ego” onderzoekt communiceren over grensoverschrijdend gedrag. Omdat het gaat over geloofd worden. Judith Godrèche: “Vous savez, pour se croire faut-il être cru.”. “Het Ego” wiegt in en uit geloofwaardigheid. Wat is echt? Wat gelooft u? “Het Ego” is een voorstelling rond bekijken en bekeken worden, waarbij Anemone en Verona onderzoeken in hoeverre geïnternaliseerde misogynie, grensoverschrijdend gedrag en #metoo deel uitmaakt van hun professionele en persoonlijke leven; en -zonder victim-blaming- in hoeverre zij daar verantwoordelijk voor zijn. Een spel rond grenzeloosheid, schaamte en intimiteit. Spel & co-creatie: Anemone Valcke & Verona Verbakel Concept: Verona Verbakel Eindregie: Karolien De Bleser Dramaturgie: Daan Borloo Techniek: Bert Toulet & Solar Vlaar Beeld: Alexandra Colmenares Corso Co-productie: Theater Aan Zee, KVS & CC De Steiger Menen Met dank aan: Theater Aan Zee, Staging Access, Meldpunt Grensoverschrijdend Gedrag, KOORTZZ, vzw Het Kartel, Amsterdam Fringe Festival, De Grote Post, Charlotte De Bruyne, Wine Dierickx, Yorrith De Bakker & Fee Roels. |
Anemone Valcke & Verona Verbakel in "Het Ego"
©Alexandra Colmenares Corso
©Alexandra Colmenares Corso
Tour list / Speellijst
Meer tour data worden weldra aangekondigd!
More tour dates will soon be announced!
More tour dates will soon be announced!
2025
2024
2023
|
|
|
Anemone Valcke & Verona Verbakel in "Het Ego"
©Alexandra Colmenares Corso
©Alexandra Colmenares Corso
REVIEWS
Beklemmende aanklacht op de Fringe: hoe de minderjarige actrice de erectie van de oude acteur tegen zich kreeg aangedrukt. De meest uitgesproken aanklacht komt van Anemone Valcke en Verona Verbakel in het Engelstalige The Ego, ook in De Sloot. Lang gaat het over het gebrek aan waardering voor actrices: niet aan de bak komen (Verbakel) dan wel alle inclusieve Vlaamse acteerprijzen naar mannen zien gaan - bij de Ensors, dit jaar - als je tweemaal bent genomineerd (Valcke). Tot de twee van toon veranderen en grensoverschrijdend gedrag aan de kaak stellen. Verbakel vertelt hoe ze als minderjarige actrice in de rij voor het buffet nietsvermoedend de erectie van een vier keer oudere collega tegen zich aan kreeg gedrukt. In een slimme omdraaiing speelt ze de erotische fantasie van de man uit: ze doet alsof zij zich helemaal aan hem geeft. Het is een groteske, beklemmende, schurende scène, die de voorstelling op zijn kop zet. Waarna de twee afsluiten met een oproep: laten we vrouwen beter beschermen.
**** - NRC - Ron Rijghard
Ook Anemone Valcke en Verona Verbakel grijpen terug naar een persoonlijk verhaal. Hun voorstelling tackelt seksisme en grensoverschrijdend gedrag, maar toch kozen ze als titel voor Het ego, omdat ze anders voor lege zalen zouden spelen. Dat op zich al is een reden om te gaan kijken.
De Gentse actrices, bekend van Ontroerend Goed en De Twaalf, re-enacten enkele sleutelmomenten uit hun carrière die hun ego, hun vrouw- en zelfbeeld hebben gevormd. Hun strategie is die van de droge humor en de zelfrelativerende overdrijving – denk: tranerige dagboekvideo’s, karaoke op Camille, een pornofantasie met zebrakoeken aan de cateringtafel op een filmset. Het ego krijgt zo iets van lichte stand-up, maar vergis u niet, de mopjes zijn glijmiddel en coping tegelijk. Daaronder hakt de realiteit er af en toe hard in.
Onthecht herbeleeft Verbakel de paniek over die kusscène die ze 57 keer opnieuw moest spelen in een voorstelling. Valcke oefent de speech die ze op de Ensors wilde brengen, toen geen enkele vrouw won. Toen ze als 13-jarige in de filmwereld terechtkwam, had ze een gids nodig. In de plaats kreeg ze een man die haar wilde beffen. De tranen stromen over haar wangen. Echt of vals? Maakt niet uit. De waarheid hangt niet af van geloofwaardigheid.
Het ego is geen stomp in je maag, terwijl dat potentieel er wel is. Het duo laat het pleasen iets te vaak voorgaan op de pandoering. Maar één paradox krijg je niet van je afgeschud: ze hebben voelbaar de drang om iets open te breken, hun stem te laten horen. Daartegenover staat het besef dat ze met deze voorstelling enkel zichzelf in gevaar brengen, niet de daders, en er niets structureel zal veranderen. Zoals Valcke opmerkt: ge leert er gewoon mee leven.
Misschien toucheert het naïeve eindbeeld daarom wel zo. In garnalenkostuum nemen ze het applaus in ontvangst, terwijl Abba’s ‘The winner takes it all’ luid uit de boxen knalt. Zullen we als vrouw ooit kwetsbaar én onoverwinnelijk mogen zijn?
De Standaard - Charlotte De Somville
Telkens provoceren beide vrouwen je om na te denken over wat het betekent om het woord te nemen -geloofwaardig het woord te nemen – over aanranding en misbruik.
PZAZZ - Pieter T'Jonck
Het Ego is een wat mat gestructureerde voorstelling met een ijzersterk statement. Hier staat niet de kunst centraal maar de ellende die kan ontstaan terwijl mensen samen kunst maken.
Knack - Els Van Steenberghe
Een klein briljant pareltje (...) In Oostende brachten ze een ijzersterke, pijnlijk eerlijke en toch somwijlen hilarische voorstelling.
Apache - Karl van den Broeck
Verona Verbakel en Anemone Valcke, de twee actrices én makers van het stuk, weten precies wat ze doen en waar ze naartoe willen. Ze jongleren tussen stoere ontboezemingen en eigen weerbaarheid, met daartussen twijfel, paniek en zelfs existentiële onzekerheid achter alle branie. Een strijdtoneel met goeie afloop. Al is er ook het besef dat eigenwaarde nooit voorgoed verworven is. Je ego is een burcht die je moet blijven verdedigen. Maar de punch van Verbakel en Valcke deed me heel hard denken aan de campagnewoorden van presidentskandidate Kamala Harris: ‘We are not going back’. Relaas van een gewonnen veldslag.
E-tcetera - Mia Vaerman